Wianki na Oktawę Bożego Ciała w Muzeum!

Powstały tradycyjne małe do powieszenia pod powałą i zdobne do noszenia! Tradycja mieszała się z zabawą! Kwiaty i zioła!

Kwiaty i zioła są głęboko zakorzenione w tradycji, towarzyszą Kujawiakom od narodzin do śmierci. Spotkaliśmy się przy tworzeniu wianuszków z ziół, święconych w kościołach na zakończenie Oktawy Bożego Ciała. Pieczołowicie przechowywane cały rok, w razie konieczności miały wspomagać swym działaniem domowników. Przygotowywane tylko z wybranych rodzajów ziela, charakterystycznego dla różnych regionów Polski. Zioła użyte do ich wykonania leczyły i chroniły. Niegdyś na czas całej oktawy Bożego Ciała mieszkańcy ziem polskich zanosili do kościołów wianki uplecione z ziół i kwiatów. Na Kujawach zbierano miętę, rumianek, macierzankę, rozchodnik, koniczynę, różę, lipę i krzyżowe ziele. Nie mogły to być przypadkowe kwiaty. Czasami dodawano inne, bardziej okazałe kwiecie, ale właśnie te nieraz niepozorne rośliny były najważniejsze. Zawsze zachowywano nieparzystą liczbę malutkich wianków. Zdobiły ołtarze i monstrancje. Święcone na koniec oktawy (w czwartek) wracały by obdarzać szczególną łaską i Błogosławieństwem Bożym. Wierzono, że chronią przed gradobiciem, piorunami, zabezpieczają uprawy i plony przed szkodnikami. To z nich brano zioła do leczniczych naparów. Towarzyszyły pierwszej kąpieli noworodka. Okadzano nimi domy i bydło. Czekały i chroniły w domu przy odrzwiach, na sznureczkach nad oknami, przy świętych obrazach. Wieszano je w oborach i stajniach. Dziś coraz rzadziej wykonywane. Ale i znikają miejsca gdzie można spotkać rosnący dziurawiec, rumianek czy macierzankę. Bardzo ucieszył nas liczny udział we wspólnym wiciu wianków. Niech ich aromat towarzyszy nam w codziennym życiu.

Dziękujemy Stefan Ciesielski Gospodarstwo Szkółkarskie za róże!

Galeria